بررسی رابطه بین ویژگی‌های فردی و سرمایه اجتماعی با مشارکت مردمی در پیشگیری از سرقت منازل در شهر تبریز

در جهان امروز، مسئلهی امنیت و پیشگیری از سرقت با استفاده از توسعهی مشارکت مردمی، حائز اهمیت بسیاری است. سرمایه اجتماعی بالا در جامعه، در تامین امنیت منازل شهروندان سهمی بسزا دارد. در این پژوهش، تلاش بر این بودهاست تا رابطه بین سرمایه اجتماعی با مشارکت مردمی در پیشگیری از سرقت، بررسی شود. مبنای نظری پژوهش، برپایهی نظریه‌ی سرمایهی اجتماعی، سامان داده شدهاست. نمونهی تحقیق شامل 386 نفر از سرپرستان خانوارهای ساکن در مناطق هشت گانه تبریز در تابستان 1390 است که با استفاده از روش نمونهگیری احتمالی متناسب با حجم انتخاب شدهاند. یافته‌های تحقیق حاکی از ان است که در شهر تبریز اساساً سطح مشارکت مردم پایین است. همچنین نتایج نشان می‌دهد. از چهار فرضیه مورد بررسی تحقیق، رابطه میان متغیرهای سن، جنسیت، سطح تحصیلات، با میزان مشارکت پاسخگویان در پیشگیری از وقوع سرقت مورد تایید قرار می‌گیرد. ولی رابطه میان سرمایه اجتماعی با مشارکت پاسخگویان در پیشگیری از وقوع سرقت افراد تایید می‌شود. تحلیل سازههای سرمایه اجتماعی نشان میدهد، سرمایه اجتماعی برگرفته از روابط صمیمی در گروه های نخستین (نظیر خانواده، خویشاوندان و همسایگان) بین شهروندان بیشتر از پیوندهای شبکه‌ای و مشارکت در گروه‌های رسمی است.